ၾကမ္းခင္းေစ်းလည္း ေရးမထားမိ
ေ၀းလိုက္တာ မိမိုးတိမ္ရယ္။
ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို ဖြင့္ေျပာဖို႔
ပါးစပ္တစ္ေပါက္မကလိုခဲ့လို႔
(ေနရာတကာ သိမ္ငယ္စြာနဲ႔ …ငါ)
ဖြင့္ထားတဲ့ ေသာ့ခေလာက္ကိုမွ
တံခါးမေခါက္ဘဲ မင္း၀င္ခဲ့တယ္။
အဲဒီတုန္းကေတာ့ အခ်စ္ခ်င္းတူရင္ေတာင္
မင္းႏႈတ္ခမ္းေလးက ပိုစူခဲ့ဖူး
ယံုပါေမာင္ရယ္ အခ်စ္ဦးပါ
ရူးခ်င္လည္း ရူးပါေစေတာ့
ကြၽန္မအခ်စ္ေတြ မေလ်ာ့ေတာ့ဘူး ဆို။
ေ၀းလိုက္တာ မိမိုးတိမ္ရယ္
ေရႊတိဂံုမွာ ထားခဲ့တဲ့သစာစကားေတြ
ကန္ေတာ္ႀကီးထဲက အနမ္းေလးေတြ
အင္းလ်ားညေနေစာင္းက မင္းမ်က္ေစာင္းေလးေတြနဲ႔
မိုးမျမင္ေလမျမင္ အိပ္မက္ယာဥ္ေလး
တစ္စကန္႔မိုင္တစ္သိန္း ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့အခ်စ္စိတ္ကို
ဘရိတ္အုပ္ပစ္တာ ဘယ္သူလဲ။
အခ်စ္သက္သက္အိမ္ကေလးထဲမွာ
ခဏေလးပဲ သာယာႏုိင္လို႔
ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိးေကြ ႔မွာ အခ်စ္ေတြ ကို ေမ့တဲ့
မင္းကိုယ္တိုင္လား စဥ္းစားပါဦး။
……ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္ေမာင္(ဒါေပမယ့္)
အခ်စ္တမည္တည္းနဲ႔ ေမတာက်မ္းတစ္ေစာင္ဖြဲ ႔ခ်င္မိသူဟာ
ပညာရွိမဟုတ္ပါဘူး
ေမွ်ာ္လင့္ရင္ခုန္ အခ်စ္ကိုယံုၿပီး
ဆူးပံုထဲလည္း မတိုးရဲလို႔
(ကြၽန္မတို႔) လမ္းခြဲလိုက္ရေအာင္ . . .။
ေ၀းလိုက္တာ မိမိုးတိမ္ရယ္
ညာၿပီးေတာ့ မခ်စ္ခဲ့ပါဘူး
ခ်စ္ၿပီးမွလည္း ညာ မသြားပါဘူး
ရင္တံခါးလည္း ဖြင့္ထားၿမဲနဲ႔
မင္းျပန္လာမလား ေမးခြန္းရွိၿပီး
အေျဖမရွိတဲ့ညေတြမွာ
ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့လည္း
အလြမ္းေတြ သည္း ……လို႔
လြမ္း…..ၿမဲပါကြယ္ ။ ။
ဥတရာ(ေရဆံုး)
No comments:
Post a Comment