တကယ္ဆို ငါက
ေကာင္းကင္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ
မင္းဘယ္ေနရာမွာေနေန
မင္းဘယ္ေနရာမွာရွိရွိ
ကေလးတစ္ေယာက္ကို စိတ္မခ်သလိုမ်ိဳး
အရိပ္လို ၾကည့္ခ်င္ခဲ့တာ။
ခုေတာ့ ငါက.....သစ္ပင္
ဘယ္ကိုမွ မေရြ႕မလ်ားႏိုင္တဲ့ သစ္ပင္
တာဝန္ေတြနဲ႕...
ေရြ႕လ်ားခြင့္မရွိတဲ့ သစ္ပင္။
ငွက္ကေလးေရ ေတာင္ပံေလးေတြ ငါ့ကို ေပးသနားပါ
ငွက္ကေလးေရ ငါ့အလြမ္းေလးေတြ ေျပာေပးႏိုင္မလား
ငွက္ကေလး............ေရ
အသံေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေျခာက္ေသြ႕အက္ကြဲ....
တမ္းတတဲ့ ဒဏ္၇ာဟာ တကယ္ကို ခါးလြန္းတယ္။
ငွက္ကေလးေရ........
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႕ သူ႕အပါးသြားေပးပါ
သူ႕စကားသံေတြ ပါဆယ္ထုတ္ခဲ့ပါ
သူ႕အျပံဳးေတြ အခ်ိန္နဲ႕အလိုက္သိမ္းခဲ့ပါ
သူ႕ နာက်င္မႈေတြကို ငါ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႕ အစားထိုးေပးပါ
ငွက္ကေလးေရ..............။
တကယ္ဆို ငါက
ေကာင္းကင္ .... ျဖစ္ခ်င္ ခဲ့တာ။
No comments:
Post a Comment