အထက္ကိုသာၾကည့္ပါ…

ဟိုး…ေရွးေရွးတုန္းက… ရြက္သေဘၤာႀကီးတစ္စင္းဟာ ပင္လယ္ထဲမွာ မုန္တုိင္းမိပါသတဲ့…။ မာလိန္မႈးဟာ ပင္မရြက္ႀကီးကိုျဖဳတ္မွျဖစ္မယ့္အေျခအေနေၾကာင့္ လူငယ္တစ္ဦးကို ရြက္တိုင္ထိပ္ကိုတက္ၿပီး ရြက္ႀကိဳးကိုျဖဳတ္ခ်ဖို႔ ေစခုိင္းပါတယ္…။
လူငယ္ဟာလည္း သြက္သြက္လက္လက္ပဲ ရြက္တိုင္ထိပ္ကိုတက္သြားၿပီး ရြက္ႀကိဳးကို ျဖဳတ္ခ်နိုင္ခဲ့ပါတယ္…။ ရြက္ႀကိဳးျဖဳတ္ၿပီးလို႔ ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းမယ္အလုပ္ ေအာက္ကိုငုံ႔ၾကည့္လိုက္ပါတယ္…။
အဲဒီအခါမွာေတာ့… ဧရာမလႈိင္းလုံးေတြၾကားမွာ လူးလြန္႔ေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႔ သေဘၤာေလးရ႔ဲ ထိပ္လန္႔ဖြယ္ျမင္ကြင္း…သူတို႔ကိုစားဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့ ငါးလိပ္ ငါးမန္းေတြ ကိုျမင္ေတာ့ နဂိုကရွိတဲ့ သတၱိေတြေပ်ာက္ၿပီး ေအာက္ကိုျပန္မဆင္းရဲ ပဲ ျဖစ္ေနပါသတဲ့…

အဲဒါကိုျမင္တဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက ကုန္းပတ္ေပၚကေန လွမ္းသတိေပးပါတယ္…
“ သူငယ္ခ်င္း.. ေအာက္ကိုမၾကည့္နဲ႔.. အေပၚကိုပဲၾကည့္”

အဲဒီေတာ့ လူငယ္ဟာ… ေအာက္ကိုမၾကည့္ပဲ အေပၚကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္..။ ဒီေတာ့မွ ေအာက္က ထိတ္လန္႔ဖြယ္ျမင္ကြင္းေတြကို မျမင္ရေတာ့မွ…ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့ စိတ္ေတြေပ်ာက္ၿပီး..ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆင္းလာကာ ကုန္းပတ္ေပၚကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါသတဲ့…။
ဒီပုုံျပင္ထဲကလိုပါပဲ…
က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ…ဘဝမွာေလာကဓံမုန္တုိင္းေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ေနၾကမွာပါပဲ…။ အဲဒီအခါ…ကိုယ့္ရဲ ႔ က်ရွံဳးမႈေတြ… ဆုံးရွံဳးမႈေတြ…ကိုၾကည့္ၿပီး..စိတ္ပ်က္သြားၾကတတ္ပါတယ္။ ပုံျပင္ထဲက လူငယ္ေလး ေအာက္ငုံ႔ၾကည့္သလိုေပါ့..။ အဲဒီအခါ…သူ႔သူငယ္ခ်င္းေလးသတိေပးသလိုပဲ… ေအာက္မငုံ႔ၾကည့္ပဲ…အထက္ကိုသာေမာ့ၾကည့္ပါ…။ ဆိုလိုတာက ဆုံးရွံဳးမႈေတြကိုမၾကည့္ဘဲ… ကိုေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကိုသာၾကည့္ၿပီး ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာကိုသာဆက္လုပ္ဖို႔အႀကံေပးခ်င္တာပါ…

နႏၵာသိန္းဇံ… ခေယာင္းလမ္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း..ထဲကပုံျပင္ေလးပါ….



ခ်ိဳးဌက္ဟူသည္


ပုဂံအြန္လိုင္းမီဒီယာ