ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့..................
ေမ့ေကာင္းကင္ရဲ႕ ညေတြမွာ ၾကယ္ေတြ စံုခဲ့တယ္။
ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့.........
ေမ့ႏွလံုးသားေလး ဖ်တ္ဖ်တ္လူး
ေရႊရင္စံုေလး သိမ့္သိမ့္တုန္ခဲ့ဖူးတယ္။
ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့...............
ေမ့ရယ္သံေတြ ခိုးခိုးခစ္ခစ္
သံစံုညီစြာနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးတယ္။
ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့.............
ေမ့ခ်စ္သူနဲ႕ တစ္မိုးေအာက္မွာ
အတူရွိတယ္ ဆိုတဲ့အသိနဲ႕ၾကည္နူးမိခဲ့ဖူးတယ္။
ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့.........
ခ်စ္သူကို ယုယုယယ ခ်စ္ေနရင္း
ယုန္သူငယ္ေလးအျဖစ္ အပစ္ကင္းခဲ့ဖူးတယ္။
ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့.........
ခ်စ္သူစကား အၾကြင္းမဲ့ယံုစား
မခြဲအတူဆိုတဲ့ ကတိတစ္ခုကို
ရူးရူးမိုက္မိုက္ ယုံၾကည္ခဲ့ဖူးတယ္။
ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့.........
အနာဂတ္တစ္ခုကို ေမွ်ာ္ေတြး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ အသက္ရွင္ခဲ့ဖူးတယ္။
တစ္ေန႕...........
ထိုတစ္ေန႕.....................
ထိုတစ္ေန႕ရဲ႕ တစ္ေန႕မွာ
ကာရံမတူ၊သံစဥ္မညီတဲ့ စကားသံေလးႏွစ္စု
ခ်စ္သူႏႈတ္ဖ်ားက ဖြဖြထြက္က်လာခဲ့တယ္။
“ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္” ၊ “ျပန္လာမယ္”
ထိုေန႕က စလို႕.........
ထို႕ေန႕က စလို႕ေပါ့.......
မ်က္ရည္အနမ္း ထိေတြ႕ခြင့္ရတဲ့ ပါးျပင္
ထားရစ္ခဲ့တဲ့ ကတိစကားကိုယံုၾကည္
သစၥာမယြင္း ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္...။
ယေန႕............
ယေန႕ထက္တိုင္.......
ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကိုေမွ်ာ္ေငး
ၾကယ္ေၾကြေလးတစ္ပြင့္ေကာက္ဖို႕အေရး
ထြက္သက္တိုင္းမွာ ေမွ်ာ္ေနတယ္။
ေမသဇင္
No comments:
Post a Comment