ငါ အထပ္ထပ္မမက္ခ်င္ေတာ့ဖူး...
ႏြမ္းေနၿပီၿဖစ္တဲ ့ပန္း..
ခဏခဏ မနမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး..
ကာရံမဲ ့တဲ ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ငါ မၾကာခဏထုတ္ထုတ္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး..
သံဇဥ္မဲ့ ေတးသြားတစ္ပုဒ္..
ထုတ္ထုတ္ၿပီး မညည္းခ်င္ေတာ့ဘူး...
ၾကိဳးေလ်ာ့ေနတဲ ့ ဂစ္တာတစ္လက္..
အဆက္မၿပတ္ မတီးခ်င္ေတာ့ဘူး..
ခါးသက္သက္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္..
တရိွဳက္မက္မက္ မေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး..
၀ိုးတိုး၀ါးတား အိပ္မက္ထဲ..
တ၀ဲလည္လည္ မရစ္မူးခ်င္ေတာ့ဘူး..
စာနာမွဳကင္း...
ညွာတာမွဳ အရွင္းနဲ ့..
ရက္ရက္စက္စက္ထားပစ္သူ..
ငါ.. မိုးတိုးမတ္တပ္ ေမွ်ာ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္..
တစ္ခ်က္တစ္ေလ ေတာင္ ေစာင္းငဲ ့မၾကည့္သူအတြက္..
ငါ့အခ်စ္ေတြ...
ပိုးစိုးပက္စက္ ေအးခဲသြားၿပီၿဖစ္ေၾကာင္း..
ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာရင္း...
နင့္ကိုေၿပာၿပခ်င္တယ္....။
ခ်င္းမေလး
No comments:
Post a Comment