ေဆာင္းတစ္ညရဲ႕မာယာေအာက္
ပင့္သက္ေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ကခုန္ေနတုန္း။
ေတာင္ပံက်ိဳးငွက္တစ္ေကာင္ဆီ
ေပးအပ္လာတဲ့ ေဖးမျခင္း
နာက်င္ျခင္းမ်က္ရည္ေတြကုိ
ကႏၱာရလုိေျခာက္ေသြ႕ေစတဲ့ ေလေျပတစ္ခ်က္ေၾကာင့္
အာရံုေျခာက္ပါးစလံုး ေမွာက္မွားေစခဲ့ျပီ။
မိန္႔ေျခြစကား ကင္းကင္းနဲ႔
သက္ျပင္းတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေနညိဳခ်ိန္
အိပ္မက္ျခင္းေတြေနာက္
အနာဂတ္လမ္း ေ၀၀ါးမႈကင္းေအာင္
ရဲရင့္ျခင္းေတြ အုတ္ျမစ္ခ်ေပးခဲ့တယ္။
ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္တုန္း
မုန္တိုင္းေမႊေနွာက္
ေနွာင္ၾကိဳးေတြျပတ္ေတာက္
ၾကည္နူးျခင္းကမ္းပါး ျပိဳပ်က္က်ေလရဲ႕။
နိဂံုးက်မွ ေမွာ္ဆရာရဲ႕
ေတးသြားေအာက္လူးလြန္႔ရင္း
အလြမ္း အကၡရာေလး
တံဆိပ္လာခတ္တယ္။
မ်က္ရည္ပင္လယ္မွာ
ေပ်ာက္ရွေနတဲ့ နွလံုးသားေခၚသံ
ျပတ္ေတာက္ျခင္း ရာဇ၀တ္ေကာင္က
ၾကမၼာကုိ ရုိက်ိဳးျခင္းေတြနဲ႔။
ေလေျပကုိ မနမ္းရႈိက္ခဲ့ရင္
ငါ့ရင္ထက္ ကာရံေတြနဲ႔ျပည့္နွက္မွာမဟုတ္ဘူး
ဖမ္းဆုပ္မရတဲ့ ေလဟာနယ္ကုိ
ရမၼက္ၾကိဳးနဲ႔ သီလုိက္တာ
ပိုင္ဆုိင္ျခင္းေတြ ကြဲအက္ကုန္ေတာ့တယ္။
ေဆာင္းညကုိ အေရာင္တင္မလုိ႔
အခ်ိန္ကမဲ့ျပံဳးေလးနဲ႔ ရာသီကုန္ျပီတဲ့
အတၱနဲ႔လမ္းခင္း အလြမ္းေတြပဲ
အပုိင္စီၤးလုိက္တယ္။
ရင္ခုန္ျခင္းေလေျပေရ နင္ေျခရာေဖ်ာက္ခဲ့ေပမဲ့
မဆံုးနိုင္တဲ့ ခရီးၾကမ္းမွာ
ေခ်ာ္ရည္ပူလွလွေလးေတြ အငမ္းမရသြန္ခ်ရင္း
လြမ္းမွတ္တိုင္ကုိ ငါဦးညြတ္ေနအံုးမွာပါ။.
လရိပ္ေလး
No comments:
Post a Comment