စေတြ ့တုန္းကေပါ့
အျပံဳးလွလွေလးနဲ ့မိတ္ဆက္
ငါ့ႏွလံုးသားကို ေဆးေရာင္လွလွျခယ္
အေရာင္မိန္ေတာ့မွ အခုေတာ့ေလ
အမုန္းတံဆိတ္ခပ္ ႏွိပ္လို ့
ေသရာပါအမွတ္အသားအျဖစ္ နင္ေပးခဲ ့ေသးတယ္
ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး အမုန္းcolour လြမ္းလို ့
အက္ဆစ္နဲ ့အပက္ခံရသလို
ရဲရဲေတာက္နီျမန္းကုန္တယ္................။
နင္ အသည္းခြဲတာ မဟုတ္ဘူး
ငါကအသည္း ကြဲလြယ္တာလား
နင္လိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူး ငါကိုကေပးခ်င္တာ
နင္ေခၚထားတာမဟုတ္ပါဘူး
ငါကိုက နင့္အနားက မခြဲနိုင္တာ
ငယ္ငယ္ကေပါ့ ဆရာမရိုက္ခဲ ့တဲ ့ အခ်က္ ၁၀၀
ရင္မခုန္ခဲ ့သလို ့ ဝမ္းနည္းစိတ္ေလးကုိမ ျဖစ္ခဲ ့ဘူး
အခုဘာမဟုတ္တဲ ့ နင့္ရဲ့လမ္းခြဲစကားတစ္ခြန္းေလးေၾကာင့္
ၾကိဳးစားျပံဳးထားေပမယ့္ ထိန္းမရေအာင္က်တဲ ့မ်က္ရည္
ငါကိုယ္တိုင္ မယံုေအာင္ေအာင္ အံၾသမိတယ္....................။
ေၾသာ္.......
မ်က္ရည္က်တယ္ဆိုတာကလည္း
အသားနာတာထက္ အသည္း နာမွက်တတ္တာကိုး
ငါမသင္ပဲတတ္လိုက္ပါတယ္ ေကာင္မေလးေရ
အသားနာေအာင္ပဲ လုပ္လိုက္ပါ
အသည္းနာေအာင္ မလုပ္ပါနဲ ့
မ်က္ရည္က်လြန္းလို ့ပါ...........................
ဖိုးခြားေလး(ေကာ့မွူးျမိဳ ့)
No comments:
Post a Comment